วิกฤตงบประมาณไทยลีก 3 สัญญาณเตือน "ฟองสบู่บอลไทย" กำลังแตก หรือแค่การปรับฐานเพื่อความอยู่รอด? -

สัญญาณเตือนภัยจากพัทยา กรณีของ BFB พัทยา ซิตี้ ที่จำใจต้องแยกทางกับนักเตะตัวหลักถึง 10 รายกลางฤดูกาล ไม่ใช่เรื่องบังเอิญและไม่ใช่กรณีแรก แต่มันคือ “ยอดภูเขาน้ำแข็ง” ที่สะท้อนปัญหาเชิงโครงสร้างของฟุตบอลลีกรากหญ้าไทย (Thai League 3) ได้อย่างชัดเจนที่สุด

คำถามสำคัญคือ การถอนตัวของสปอนเซอร์และภาวะงบประมาณขาดแคลนที่เกิดขึ้นทั่วประเทศขณะนี้ คือสัญญาณว่าฟองสบู่ฟุตบอลไทยที่เคยเฟื่องฟูกำลังจะ “แตก” หรือไม่?

โครงสร้างที่เปราะบาง: เมื่อฟุตบอลพึ่งพา “ผู้อุปถัมภ์” มากกว่า “การตลาด” ปัญหาหลักของไทยลีก 3 คือโครงสร้างรายได้ที่ไม่ยั่งยืน ทีมส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ได้ด้วยค่าตั๋ว ของที่ระลึก หรือลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสด (ซึ่งน้อยมากในระดับนี้) แต่อยู่ได้ด้วย “เงินกระเป๋าซ้ายเข้ากระเป๋าขวา” ของประธานสโมสร หรือสปอนเซอร์ท้องถิ่นที่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับผู้บริหาร

กับดักความสัมพันธ์: เมื่อเศรษฐกิจท้องถิ่นชะลอตัว ธุรกิจ SME หรือผู้รับเหมาในพื้นที่ซึ่งเป็นสปอนเซอร์หลักเริ่มรัดเข็มขัด งบการตลาดคือก้อนแรกที่ถูกตัด
การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง: ปฏิเสธไม่ได้ว่าฟุตบอลภูธรผูกติดกับการเมืองท้องถิ่น เมื่อขั้วอำนาจเปลี่ยน หรือหมดช่วงเลือกตั้ง ท่อน้ำเลี้ยงมักจะแห้งเหือดตามไปด้วย

“ฟองสบู่ค่าเหนื่อย” ที่เกินจริง ในทศวรรษที่ผ่านมา ฟุตบอลไทยมีการทุ่มเม็ดเงินมหาศาลเพื่อความสำเร็จระยะสั้น ทำให้ “ค่าเหนื่อยนักเตะ” เฟ้อเกินกว่ารายรับจริงของสโมสร

Demand เทียม: สโมสรระดับ T3 หลายทีมเคยจ่ายเงินเดือนหลักหมื่นปลายถึงแสนต้นๆ เพื่อดึงนักเตะเกรด T1-T2 ลงมาเล่น หวังเลื่อนชั้นทางลัด
Supply จริง: เมื่อฟองสบู่เริ่มฟ่อบ รายรับจริงไม่พอกับรายจ่าย การ “ล้างไพ่” แบบ BFB พัทยา จึงเป็นสิ่งที่ “เจ็บแต่จำเป็น” เพื่อดึงราคาตลาดให้กลับมาสู่จุดสมดุลที่ควรจะเป็น

ทางออกและความยั่งยืน: โมเดล “ปั้นเพื่อขาย” และ “ศรัทธาท้องถิ่น” วิกฤตครั้งนี้อาจไม่ใช่จุดจบ แต่เป็น “การคัดกรองตามธรรมชาติ” (Natural Selection) ทีมที่จะอยู่รอดในยุคต่อไป ไม่ใช่ทีมที่มีเจ้าของรวยที่สุด แต่เป็นทีมที่มีรากฐานแน่นที่สุด

Academy is King: การที่ BFB พัทยา หันมาดันเด็ก 16 ปีขึ้นชุดใหญ่ คือทิศทางที่ถูกต้อง เพราะต้นทุนต่ำกว่า และหากเด็กระเบิดฟอร์ม ก็สามารถขายทำกำไร (Capital Gain) ได้ในอนาคต
Community Based: ทีมต้องกลับมาสร้างฐานแฟนบอลในพื้นที่ให้แน่นแฟ้นจริงๆ ให้ชุมชนรู้สึกเป็นเจ้าของร่วม ไม่ใช่เป็นแค่ของเล่นของคนรวย เพื่อให้เกิดรายได้หมุนเวียนจากคนดูจริงๆ

ปรากฏการณ์สปอนเซอร์หดตัวในไทยลีก 3 ไม่ใช่สัญญาณว่าฟุตบอลไทยจะล่มสลาย แต่มันคือการ “แตกของฟองสบู่ค่าใช้จ่ายที่เกินตัว” นี่คือช่วงเวลาแห่งการปรับฐาน (Correction) สโมสรที่ปรับตัวเร็ว ลดรายจ่ายที่ไม่จำเป็น และหันมาสร้างมูลค่าจากเยาวชน จะเป็นผู้รอดชีวิตและเติบโตอย่างยั่งยืนในอนาคต ส่วนทีมที่ยังหวังพึ่งเงินก้อนโตจากผู้ใจบุญเพียงอย่างเดียว อาจจะต้องล้มหายตายจากไปตามกาลเวลา.

อ่านข่าวอื่น ๆ :

วิกฤตงบประมาณไทยลีก 3 สัญญาณเตือน “ฟองสบู่บอลไทย” กำลังแตก หรือแค่การปรับฐานเพื่อความอยู่รอด?

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ