“พรรคประชาชน” กับกับดักภาพลวงตา: เมื่อ “สงครามอากาศ” ชนะใจ แต่ “สงครามดิน” (อบต./เทศบาล) แพ้ราบคาบ?

ท่ามกลางกระแสความนิยมที่พุ่งสูงของ “แบรนด์สีส้ม” ในระดับชาติ ที่ดูเหมือนจะไม่มีใครต้านทานได้ในการเลือกตั้งทั่วไป แต่เมื่อซูมภาพลงมาดูในระดับ “รากหญ้า” อย่างการเลือกตั้งองค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.) และที่ลึกลงไปกว่านั้นคือ องค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) และ เทศบาลตำบล กลับพบ “รอยร้าวขนาดใหญ่” ที่อาจเป็นจุดตายของการเลือกตั้งปี 2569

อบจ. : สนามวัดของจริง ที่ไม่ใช่โลกออนไลน์

ผลการเลือกตั้งนายก อบจ. ทั่วประเทศที่ผ่านมา เป็น “Reality Check” (บทพิสูจน์ความจริง) ที่เจ็บปวดสำหรับฝ่ายประชาธิปไตยรุ่นใหม่ แม้คะแนน Party List ในจังหวัดนั้นๆ จะเป็นอันดับ 1 แต่เมื่อเป็นตัวบุคคลในการเมืองท้องถิ่น ประชาชนยังคงเลือก “คนคุ้นเคย” หรือ “บ้านใหญ่” ที่พึ่งพาได้ในยามเจ็บไข้ได้ป่วยหรือมีงานบุญ มากกว่าเลือกตามอุดมการณ์พรรค

ความผิดพลาดเชิงยุทธศาสตร์: การละทิ้ง “เส้นเลือดฝอย”

จุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดที่คุณอาจมองข้าม คือการที่ค่ายสีส้ม “ส่งผู้สมัครไม่ครบ” หรือแทบจะ “ละทิ้ง” สนามระดับ อบต. และเทศบาลตำบล

  • ทำไมถึงสำคัญ?: นายก อบต. และ สมาชิกสภาเทศบาล คือผู้ที่ใกล้ชิดประชาชนที่สุด (Close-proximity politics) พวกเขาคือกุญแจดอกสำคัญในการ “ชี้นำ” คะแนนเสียงในชุมชน (Local Influencers)
  • สูญเสียฐานที่มั่น: เมื่อพรรคโฟกัสแต่ “สงครามอากาศ” (โซเชียลมีเดีย) แต่ไม่มี “ทหารราบ” (นักการเมืองท้องถิ่นระดับตำบล) คอยตรึงพื้นที่ ทำให้คู่แข่งทางการเมือง (บ้านใหญ่) สามารถเจาะฐานเสียง ยิงกระสุน และดึงคะแนนกลับไปได้ง่ายดายเมื่อถึงเวลาเลือกตั้งจริง

บทเรียนราคาแพง: ประชานิยมท้องถิ่น vs อุดมการณ์ชาติ

ในขณะที่ “ธนาธร” และคณะก้าวหน้า พยายามผลักดันเรื่อง “น้ำประปาดื่มได้” หรือ “การจัดการขยะ” ซึ่งเป็นเรื่องเชิงโครงสร้าง แต่ชาวบ้านในหลายพื้นที่ยังคงยึดติดกับ “ระบบอุปถัมภ์” ที่จับต้องได้ทันที การไม่มีตัวแทนพรรคในระดับตำบล ทำให้ขาดคนที่จะไป “แปล” นโยบายสวยหรูระดับชาติ ให้กลายเป็น “ประโยชน์ที่จับต้องได้” ในสายตาชาวบ้าน

บทสรุป: ปี 69 จะซ้ำรอยเดิมหรือไม่?

หาก “พรรคประชาชน” ยังไม่สามารถแก้โจทย์การเมืองท้องถิ่น โดยเฉพาะการสร้างเครือข่ายในระดับ อบต. และเทศบาลได้ทันเวลา การเลือกตั้งปี 2569 อาจเป็นหนังคนละม้วนกับปี 2566 เพราะคู่แข่งเรียนรู้วิธี “สกัดดาวรุ่ง” ด้วยการตัดท่อน้ำเลี้ยงระดับหมู่บ้าน จนทำให้กระแส “ส้มทั้งแผ่นดิน” อาจเหลือแค่ “ส้มในเมือง” เท่านั้น.

อ่านข่าวอื่น ๆ :

สั่งสินค้าได้ที่นี่

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *